یکی از امور خطرناکی که ممکن است دامنگیر هرکسی شود واورااز سعادت دنیاوآخرت ساقط سازد ،"غفلت"است.

قرآن کریم انسان را ازاین مسئله برحذرداشته ،می فرماید:"ولاتکن من الغافلین"(سوره اعراف آیه 205).بنابراین یکی از موانع بصیرت غفلت است .چه بسا یک فردعلم واطلاع کاملی ازمسائل دارداما غفلت اورابه چاه گناه  واشتباه می اندازد.وعلت غفلت هم درآیه بیان گردیده، یعنی ترجیح دنیا برآخرت.{به اوخطاب می شود}غافل بودی وما پرده را ازچشم تو کنارزدیم وامروز چشمت کاملا تیز بین است!”

 رفتم که خار از پاکشم ،محمل نهان شد ازنظر                

                          یک لحظه غافل گشتم وصدسال راهم دورشد

غفلت انسان را ازقرب الهی باز می دارد.دربخشی از مناجات شعبانیه ، اززبان امیرمومنان علی علیه السلام می خوانیم :"الهی ان انا متنی الغفله عن الاستعدادللقائک فقد نبهتنی المعرفه بکرم آلائک ؛ پروردگارا اگر غفلت مرا به خواب فروبرده واستعداد لقای تورا ازمن گرفته ،شناخت کرم نعمت هایت ،مرا ازاین خواب غفلت بیدارساخته است.

انسان دشمن قسم خورده ای دارد به نام ابلیس که برای رسیدن به هدف خود ،ازچهارسو به آدمی حمله می کندواین جمله غافلگیرانه ابلیس ازپیش وپس وراست وچپ آدمی انجام می گیرد ومی کوشد تا از هرآنچه که انسان را به دام می افکند بهره گیرد.البته این چهار سمت ،چهار سوی جغرافیایی نیست،زیرا محورحملات ابلیس دل وقلب آدمی است.که سمت وسوی جغرافیایی ندارد.چهار سمت طبق روایات ازچهار طرف بالا وپائین را شامل نمی شود،شیطان ازخطورات قلبی ونیات آدمی آگاه است؛لذا جادارد انسان لحظه ای از این دشمن غافل نگردد.

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:"ان کان الشیطان عدوا فالغفله لماذا؛اگر شیطان دشمن انسان است .پس غفلت برای برای چیست؟”

غفلت زدایی را می توان یکی از هدف های بعث پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم دانست.امام علی علیه السلام درباره این بزرگوار می فرمایند:"متتبع بدوائه مواضع الفله ومواطن الخیره ؛اوطبیبی است که باداروهای خود به دنبال موارد غفلت وجایگاه های حیرت می گردد.”

روزی شیطان به صورت پیرمردی درآمد ونزد حضرت سلیمان علیه السلام رفت .حضرت سلیمان ازاوپرسید: “توباامت موسی علیه السلام چه می کنی؟"گفت:"حب دنیارا بردلهاشان می اندازم.”

پرسید:"باامت عیسی علیه السلام چه می کنی؟"گفت:"آنهاراباتثلیث وشرک اغواءخواهم نمود.”

پرسید :"باامت خاتم النبیین صلی الله علیه وآله وسلم چه می کنی؟” گفت :"آنهارا وانمی گذارم تا درهم ودنیا را برایشان محبوب تر ازلااله الاالله قراردهم.” (عبدالحسین دستغیب،داستانهای شگفت)

                          دوزخ است ابلیس ودوزخ اژدهاست                     

   کوبه دریاها نگردد کمّ و کاست

      هفت دریا  را  درآشا مد   هنوز    

   کم نگردد  سوزشش آن خلق سور

فساداخلاقی موطه الیون ،بزرگترین شخصیت دینی صهیونیستی هنگامی رسوایی به بار آورد که به اتهام تجاوز جنسی به تعدادی از دانشجویان خود بازداشت وزندانی شد.نمونه دیگر آن تجاوز دیگر خاخام 70ساله به چندین دختر بچه نابالغ بوده است.که موج اعتراض بسیاری را به را انداخت وباعث شد پرده ازاین راز بزرگ برداشته شود که براساس آماررسمی مرکز خدمات روانی وزارت آموزش وپرورش اسرائیل درسال627،2010موردتجاوز جنسی به کودکان توسط معلمانشان که اکثرآنها خاخام بودند ،گزارش شده است.اما این پایان کارنبود وموج رسوائی به جایی رسید که خاخامها باوری دربین مردم رواج دادند که می توانند بانزدیکی به زنان نازا،به آنها بچه بدهندیا زنان لال را به تکلم درآورند.

پس ازآن ازبیماران می خواستند که که درمعرض عمل جراحی قرارنگیرندوتنها مبالغی را برای تضمین شفای خود به آنها بپردازند.تاشفا پیداکنندودراین بین به درآمدهای بسیاری رسیدند.بااگاهی مردم وبردن اعتراض به دادگاه ها ودستگیری 22خاخام به اتهام آزارواذیت جنسی زنان ،باور مردم دنیا به سمتی رفت که اکنون رژیم اشغالگر قدس به عنوان یک رژیم غیراخلاقی شناخته می شودوهمین امر سبب افت وجهه اسرائیل دردنیا وپیامدهای اقتصادی منفی برای آنها شده است.افشای فساد ورسوایی اخلاقی مسئولان وخاخام های صهیونیست که از دین یهود به عنوان سرپوشی برای رسیدن به امیال واهداف خود استفاده می کنند ، به حدی برمیزان بی اعتمادی به مقامات این رژیم افزوده است که بسیاری ازکارشناسان برتردنیا به کرات بیان کردند که اگراین اتفاقات همچنان ادامه داشته باشد تافروپاشی صهیونیستها زمان زیادی نمانده است.

خاخام درآیین یهودیت از جایگاه باارزشی برخوردار است.به گونه ای که عنوان دانا ترین فرددر جامعه به آنان اطلاق می شود.اما درسال 1997بابرملا شدن انحطاط اخلاقی این پیشوایان مذهبی نگاه دنیا ومردم نسبت به این افراد دگرگون شده است .امروزه آنها به عنوان عوامل اصلی فساد اخلاقی شناخته میشوند.

موضوع ازجایی آغاز شد که رژیم صهیونیستی باجنگ نرم به دنبال ترویج بی بندوباری دردنیا افتادوبه حدی این رویه دربین سیاستمداران وخاخامهای این کشور غاصب برای غلبه بر کشورهای دیگر نهادینه شد که تبدیل به چوبی برسرخودشان شد وکاربه جایی رسید که زنان کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی ) خواستار برخورد شدید بااین اشخاص شدند .زنانی که روزی ادعای حضور درجامعه جهان اول وابرقدرت را باخود حمل می کردند وبدنبال فخر برابرجنسیتی می فروختند وبه حدی گلایه مند شدندکه بیان کردنددیگر درمحیط کاری ،تفریحی، مناصب دولتی وهیچ مکان دیگری انیت روانی وجنسی ندارند وشخصیت اجتماعی وهویتی آنها به زیر سوال رفته است. آرمانشهر صهیونیست درورطه نابودی طبق آماررسمی این رژیم 81درصد ازنیروهای ارتش اسرائیل درمعرض آزارواذیت جنسی قرارگرفته اند.بادادگاهی شدن موشه کاتساو،رژیم اسبق صهیونیسم درسال 2011به علت تجاوز به عنف به 10زن دردفتر وزارت دفاع ورژیم صهیونیستی وزندانی شدن وی پرده از فحشای بسیاری دیگر ازوزرای این رژیم غاصب که ازهیچ فرصتی برای تعرض دریغ نکرده بودند برداشته شد که منجربه بی آبرویی بزرگی دردنیا شد.اما مهمترین ضرب وسروصدا مربوط به خاخامهای ارشد یاهمان نخبگان ارشد رژیم صهیونیستی است.موضوع فساداخلاقی این رژیم به گونه ای است که براساس گزارشها ونتایج نظرسنجی های منابع صهیونیستی منتشرشده بسیاری از سیاسیون وحتی مردان مذهبی این رژیم درگیر فسادهای اخلاقی وسوء استفاده اززنان هستند.

یهودیان ساکن سرزمین های اشغالی جشنی به نام عید برکت دارند که در آن با سردادن شعار “ما ملت برتر هستیم"، خری را به عنوان موجود متبرک روی شانه قرار داده و آن را می چرخانند.شرکت کنندگان دراین مراسم دایره وار می چرخند و شعار می دهند.

پیشینه تاریخی و دینی این رفتار مربوط به شخصیتی به نام عُزَیْر است که پیروانش او را پیامبر و فرزند خدا معرفی کرده اند و خر او را هم مقدس می دانند.یهودیان او را یکى از نجات دهندگان و زنده کنندگان آئین خویش مى دانند و به همین علت براى او فوق العاده احترام قائلند.

تئودور هرتزل یا هرتسل متولد سال 1860 میلادی در شهر پست (Pest) مجارستان و در یک خانواده یهودی بود. وی فرزند دوم جانت و جاکوب هرتزل بود. خانواده آنها به زبان آلمانی تکلم نموده و پایبند به اعتقادات مذهبی نبودند. وی در دوران مدرسه نتوانست در حوزه علوم به موفقیتی نائل آید و بعدها علاقه زیادی به شعر و علوم انسانی نشان داد. این علاقه باعث شد که صاحب یک شغل موفق در حوزه روزنامه‌نگاری شود. “تئودور هرتزل"، دانش‌آموخته رشته حقوق از دانشگاه وین بود. زبان مادری وی، آلمانی و عبری بود.

مادر وی بیشتر بر سنت انسان گرایانه فرهنگ آلمانی توجه داشت و پسر خود را نیز بر اساس آموزه‌های فرهنگ آلمانی پرورش می‌داد. وی به عنوان یک « پسر یهودی کاملا بی‌ایمان، ضد سنت و سکولار » پرورش یاقت که دین را به کل رد می‌نمود و همیشه با یک « بدبینی تمسخرآمیز » راجع به یهودیت سخن می‌گفت. وی با نگاهی تحقیرآمیز به دین نگاه کرده و آن را پدیده‌ای نامتمدن می‌نامید. به نوشته الون (Elon)، حتی پس از علاقه‌مندی هرتسل به « مسأله یهود » می‌توان رگه‌هایی از خودتحقیری یهودی را در نوشته‌های وی مشاهده نمود.

در سال ۱۸۹۴ میلادی، آلفرد دریفوس، یک سروان یهودی افسر ستاد در ارتش فرانسه، به جرم جاسوسی برای آلمان به محاکمه کشانده شد. ماجرای دریفوس و محاکمه جنجالی او به کمک گزارش‌های مطبوعات و اظهارنظرهای مقامات ارتش فرانسه در مورد یهودیان آن چنان بالا گرفت که روزنامه‌نگاران کشورهای مختلف برای تهیه گزارش به سالن دادگاه کشانده می‌شدند. یکی از این روزنامه‌نگاران، که چندین سال بود به عنوان گزارشگر نشریه اتریشی نویه فرایه پرسه (Neue freie Press) در پاریس اقامت داشت، تئودور هرتسل بود.

در جریان دادگاه، روزنامه‌های فرانسه از «توطئه یهودیان علیه جمهوری فرانسه» نوشته و به حکمی کمتر از اعدام برای «افسر خائن به وطن» راضی نبودند. سرانجام دادگاه نظامی فرانسه، با وجود شواهد، حکم به حبس و تبعید دریفوس به جزایر شیطان در مستعمره گویان فرانسه کرد.

تئودور که به عنوان یک روزنامه‌نگار جریان دادگاه را از نزدیک دنبال می‌کرد، با مشاهده دادگاه و پی بردن به شدت احساسات یهودستیزی در میان افراد جامعه، به این نتیجه رسید که یهودیان باید برای خود کشوری مستقل داشته باشند. 

“تئودور هرتزل” پس از انتشار کتابی تحت عنوان “کشور یهود"، برای رسیدن به این هدف جنبش سیاسی صهیونیست را تاسیس کرد؛ ولی نکته جالب توجه اینست که مکتب صهیونیسم برپایه تفکرات سکولار پایه‌ریزی گردید نه تعالیم تورات و یهودیت، همین پدیده موجب گردید که در زمان حاضر نیز بسیاری از یهودیان جهان در جنبش‌های صهیونیسم حضور نداشته باشند و از آن حمایت ننمایند.

تشکیل اولین کنگره جهانی آن در بال سوئیس در تاریخ ۲۷ تا ۲۹ آگوست ۱۸۹۷ به ریاست تئودور هرتزل گام نخست صهیونیست‌ها برای اجرای توطئه‌های صهیونیسم برای برپایی دولتی یهودی در سرزمین فلسطین قلمداد می‌شود.

هرتزل برای عملی شدن پروژه صهیونیسم بر تماس با دیپلمات‌های کشورهای جهان حریص بود و تلاش می‌کرد که موافقت قدرت‌های بزرگ جهانی به خصوص انگلستان را با این طرح خود جلب کند.

با توجه به منافعی که این طرح برای استعمار صلیبی غرب داشت، ‌هرتزل تلاش نمود تا دولت عثمانی را به فروش بخشی از فلسطین به یهودیان و دادن خودمختاری به آن‌ها ـ تحت حاکمیت حکومت عثمانی ـ و اجازه به یهودیان برای مهاجرت به فلسطین اقناع کند.

از اواخر قرن 19 میلادی ؛ تئودور هرتزل” به منظور پیگیری ایده “کشور اسرائیل” که در آن سال ها بیشتر به یک رویا شبیه بود تلاش کرد تا همه یهودیان جهان را در سرزمین فلسطین دور هم جمع کند.

برای ایجاد “کشور جعلی اسرائیل” ؛ سه کشور فلسطین و قبرس و اوگاندا پیشنهاد شد که نهایتا با طی شدن یک پروسه در سال 1904 با فشار آمریکا و انگلیس؛ تلاش های گسترده ای برای تشکیل یک کشور جعلی با نام اسرائیل آغاز شد.

در گفت‏‌وگوى هرتزل با گرینبرگ و چمبرلین در ۲۰مى ۱۹۰۳، گرینبرگ طرح سکونت یهودیان در جزیره قبرس را برجسته کرد، در حالى که چمبرلین پیشنهاد سکونت در اوگاندا را داد، ولى هرتزل آن را نپذیرفت. اما شرایط اروپاى شرقى، هرتزل رامصمم کرد تا ضمن از سرگیرى مذاکرات با دولت بریتانیا، حتى طرح اوگاندا را مدنظر داشته باشد.

وی معتقد بود که ایجاد ارتباط عمیق بین سازمان صهیونیستى و دولت بریتانیا ضمن اینکه به قوم یهود رسمیت می بخشد، بر فهم اهداف صهیونیستى تأثیر می‏ گذارد؛ علاوه بر اینکه طرح اوگاندا ممکن است دولت ترکیه را تحت فشار قرار دهد و از این حیث امتیاز بیشترى عاید یهودیان شود. در کنار این طرح در ۵ آگوست ۱۹۰۳ سفرى به روسیه داشت تا در آنجا موقعیت یهودیان در امپراتورى روسیه را آرام کند، و حمایت روسیه را در خصوص دولت عثمانى براى تحقق ایده صهیونیستى در سرزمین فلسطین جلب نماید.

با توجه به اینکه دولت بریتانیا نسبت به اجراى ایده صهیونیستى در اوگاندا نظر مساعد داد و اعلام کرد هیأتى براى شناسایى منطقه به آنجا برود، هرتزل طرح اوگاندا را به کنگره ششم صهیونیستى برد. در این کنگره بیان کرد که طرح اوگاندا هدف اصلى صهیونیسم نیست، بلکه هدف اصلى احیاى سرزمین اسرائیل است. این نکته باعث تحریک نمایندگان به ویژه روس‏ها شد و در آن کنگره تصمیم گرفته شد تا هیأتى به‏ منطقه ‏آفریقاى‏ شرقى برود.

وی ضمن طرح پیشنهادهاى جدید به دولت عثمانى، نسبت به مذاکرات با دولت بریتانیا نیز تأکید می‏‌کرد، که در این مسیر مخالفانى داشت. جریان مخالفان تا آنجا پیش رفتند که طى یک نشست در نوامبر ۱۹۰۳ نماینده ‏اى را نزد او فرستادند و درخواست کردند تا طرح اوگاندا ملغا اعلام شود و فقط فلسطین مورد توجه قرار بگیرد. گرچه در ملاقاتى با شوراى صهیونیست توانست تا حدودى از موج مخالفت‏ها بکاهد، ولی همچنان مخالفت‏‌ها با فراز و فرود ادامه داشت تا اینکه “هرتزل” در سوم جولاى سال ۱۹۰۴ درگذشت.

هرساله یهودیان “اشکناز” و “سفاردیم” که در سرزمین های اشغالی مستقر هستند این روز سالروز مرگ “تئودور هرتزل” را گرامی می دارند. جالب تر از آن؛ “هرتزل” قبل از مرگ درخواست کرده بود که پس از تشکیل “اسرائیل” او را به سرزمین های اشغالی منتقل کنند که در سال 1949 و یکسال پس از تشکیل رژیم صهیونیستی این اتفاق افتاد و او به سرزمین های اشغالی منتقل شد.

“هرتزل” که بنیانگذار رژیم صهیونیستی است؛ در 70 سال اخیر باعث شده تا ارتش اسرائیل صدها هزار نفر را در سراسر جهان از بین ببرد و صهیونیست ها ، تروریست های تکفیری داعش و جبهه النصره را به جان مردم بیندازند و میلیون ها نفر را آواره کنند.

یهودیان پراکنده درعالم بدین امیدکه بامهاجرت به سرزمین موعود ازآزارواذیت نجات خواهند یافت هنگامی که به سرزمین فلسطین رسیدند متوجه شدند که آنچنان هم ازعذاب وشکنجه رهایی نیافته اند بلکه وسیله ای گشته اند جهت اجرای مقاصد سیاسی صهیونیست جهانی .بنابراین گروههای زیادیاز مهاجرین یهودی درهمان اوایل ورود به فلسطین این موضوع رادریافتند وبه کشورهای خود بازگشتندودرآغاز امر صهیونیست باشکست روبروشد .اماتحریک کنندگان وبرنامه ریزان برای پیشبرد اهداف خویش به وسایل ولطایف انجیل دیگری متوسل شدند.ودراین راه گامهای دیگری برداشتند.

طی سالهای 1882تا 1897،صهیونیست جهانی برای اسکان مهاجران یهود درفلسطین به کوششهایی دست زداما پیشرفت قابل ملاحظه ای را کسب نکردومجددا شکست خورد اما با هرشکست کوشش آنها بیشتر شد وتا زمان “ت،هرتزل “این نهضت که عمدتا می کوشید بانام یک نهضت فرهنگی حیات خودراادامه دهد پیشرفت شایان توجهی نداشت.هرتزل به نهضت صهیونیست رنگ دیگری دادوتکیل یک مملکت یهودی را به عنوان راه حل مساله یهودوایستادگی دربربر “آنتی سیمیستم"پیشنهاد کرد.

                              (تاریخ اورشلیسم، دکتر حمیدی،ص243-244)

درقسمت جنوب غربی شهرقدس کوهی به ارتفاع تقریبی 900متر از سطح دریا بنام صیهون یاصیون به معنی کوه خشک وپرآفتاب قرارداردکه حضرت داوود هنگام ورود به این سرزمین برفراز ودامنه های آن سکنی گزید وتابوت عهدرا را درون خیمه ای که درآنجا تعبیه کرده بود قراردادونیز قلعه صهیون راتسخیرنمود وآنجاراشهرداودنامیدوبه آبادی آن پرداخت امروزه آرامگاه حضرت داوود وحضرت سلیمان وگروهی از انبیای بنی اسرائیل بربالای تپه صهیون واقعند. دراواخر قرن 19واوایل قرن 20که نهضت صهیونیستی درجهان آشکارشد گردانندگان نهضت به مناسبت نام کوه صهیون آن نام را برحزب خود گذاشتند.

صیونیسم،صهیونیسم ،صیهونیسم،ایده ای است سیاسی که اساس آن برروی تز برتری نژادی قراردارد اصل پیدایی صهیونیسم را که اهداف دولت یهود برآن استوار است درچند عامل می توان جستجوکرد ماجراجویی دولتهای استعمارگر ،پراکندگی قوم یهوددرطول هزارسال ،تعصبات نژادی تحمیل شکنجه وستم بریهودیان سراسرعالم درکشورهای مختلف مخصوصا درروسیه تزاری بوسیله نیروهای سرکوب کننده دولتی به نام"پوگروم"که هدف آن جهود کشی واقدامات وعملیات سرکوب کننده ضدیهود بود ونیزتحریک سرمایه داران یهود به کمک وحمایت دولتهای استعماری ،جنبش قوم یهود رااز سال 1880دراروپای مرکزی بوجودآورد.

                                                                     (تاریخ اورشلیم ،دکتر سید جعفر حمیدی،ص242)