بسم رب الشهدا و الصديقين

دلم را به آسمان ها مي سپارم تا نوشته هايش را به تو نشان دهد تا شايد دفتر قلبم را ورق بزني و گوشه اي از آن را بخواني پس برايت مي نويسم ، از دل غريب خود برايت مي نويسم ، آري خيلي دلم مي خواست با تو بودم در ميان ابرها ، پيش خدا بودم نمي داني كه چقدر برايت دلتنگم، اشك هايم سرازير است اي شهيدم، مي خواهم با تو صحبت كنم اما با چه زباني ؟!… با اين زبانم كه پر از گناه است؟نه نمي توانم! چگونه مي شود مهمان آسمان باشم و با زبان زميني خود صحبت كنم نمي دانم ، چه كنم ؟ پس با زبان كودكي ام برايت مي نويسم چرا كه به آسمان نزديك تر است وقتي كوچكتر بودم، مادرم هميشه از تو مي گفت ، از خوبي هايت، از نماز شب هايت، از وفاداري هايت و بالاخره از گذشت و ايثارت … من از تو فقط همين ها را به يادگار دارم هر صبح تصوير تو را مي نگرم تا شايد تو هم به من نظري كني مادرم مي گفت تو هر پنجشنبه وقتي كه به مدرسه ي طلبه قم مي رفتي به خانه ما هم سري مي زدي . نمي دانم، آيا الان هم مي آيي؟ حتما ، تو مي آيي . باور كن ، هر پنجشنبه عطر وجودت را حس مي كنم اما چرا نمي بينمت ؟ چرا صورت پر نورت را برايم نما يان نمي كني ؟ مي دانم ، اين تقصير چشم هاي من است. آن قدر گناه كرده ام كه اين گناهان چون پرده اي روي چشم ها يم شده اند و من تو را نمي بينم اي كاش دستم را مي گرفتي تا اين قدر احساس تنهايي نمي كردم . اي شهيدم ، تو اتينك در آسمان ها ماه مجلس شده اي عين ستاره ها چه زيبا مي درخشي خوش به حال آن شبي كه تو به آن نور مي دهي تو به آن آرامش مي دهي اي كاش من هم شب ها به جاي خفتن در زمين در آسمان ها بودم.

 شبهه: تدفین شهداءبرنامه ای سیاسی است.

پاسخ :این حرف بسیار گنگ است.

الف- اگر منظور این است که تدفین شهدا، موجب تقویت گفتمان انقلاب اسلامی، نظام جمهوری اسلامی، و خط ولایت فقیه می‌شود، حرف درستی است، اما مشکلی ندارد.

اولاً چنین چیزی امری طبیعی است و اصلاً دست ما نیست! وقتی در جامعه، توجه به شهدا افزایش یابد، طبعاً مراجعه به وصایا، دست‌نوشته‌ها، توصیه‌ها، سلوک و… شهدا بیشتر می‌شود و خط انقلاب تقویت می‌شود.

 ثانیاً مگر اشکالی دارد که اجساد شهدا هم برای تقویت راهی که جان مبارک خود را در آن راه داده‌اند، استفاده شود؟ شهدا برای حفظ انقلاب شهید شده‌اند و البته اگر کسی به خاطر مخالف انقلاب بودن، با تدفین شهدا مخالفت دارد

ب- اما اگر منظور از سیاسی بودن، این است که طیفی درون انقلاب، به دیگر طیف‌های درون انقلاب اجازهٔ بهره‌گیری از شهدا را نمی‌دهد، چنین نبوده و نیست. هرکس معتقد است بیاید حمایت کند. همه از برکات شهدا بهره خواهند برد. اگر اشکالتان فقط این است که برنامه به اسم یک طیف تمام خواهد شد، خب بیایید حضور فعال داشته باشید تا حتی این مشکل هم نباشد.که ما در این‌جا با او بحثی نداریم. باید سر اصل انقلاب با او بحث کرد.

شبهه:تدفین شهداءبه دانشگاه بی ربط است دانشگاه یک فضای علمی است.

جواب:اولاً: دانشگاه فقط جای علم نیست. کلاً دانشگاه کارویژهٔ فرهنگی-اجتماعی هم دارد. و در راستای آن، اعتکاف به دانشگاه مربوط می‌شود. نمایشگاه‌های فرهنگی، هنری و.. به دانشگاه مربوط می‌شود. و همین طور تکریم فرهنگ شهادت و ساخت زیارتگاه شهدا مربوط می‌شود. اصولاً ربط وقتی موجه باشد، ایجادکردنی است.

 ثانیاً: تدفین شهدا حتی برای فضای علمی دانشگاه هم برکات زیادی خواهد داشت. این‌که دائم برایمان تداعی شود که ما به چه قیمتی امروز مشغول تحصیل و زندگی در یک کشور مستقل هستیم، و این‌که چه وظایف بزرگی در حوزهٔ تخصصیمان بر عهده داریم، طبعاً موجب مصمم‌تر شدنمان در فعالیت‌های علمیمان می‌شود.

           ای خدای جاودان لم یزل                               شرح مردان جا نگیرد در غزل

          جای آرام و سکون، توفان بکار                          تا بگویم از عزیزی بی قرار

         تا ببویم اندکی با مثنوی                                   عطر عشق پاکِ مردی معنوی

       داده بودی همسرت را این خبر                        بر نخواهی گشت هرگز ازسفر                

      تا نپوشی جامه‏ای از جنس نور                           برنداری دست از شوق حضور            

در زمینه ادبیات داستانی نیز بانوانی چون خانم راضیه تجّار، سمیرا اصلان پور، زهرا زواریان، مریم صباغ زاده، ایرانی، طاهره ایبد، مهری ماهوتی، بلقیس سلیمانی، حبیبه جعفریان و حتی زنان جوانی که در هشت سال دفاع مقدس یا به دنیا نیامده بودند و یا کودکی بیش نبوده‏اند، اکنون سراینده و نویسنده آن روزهایند، که خون، اثری در فرهنگ مردم می‏گذارد که هیچ چیزی نمی‏تواند جای آن را بگیرد. مؤسسه روایت فتح، یکی از مؤسساتی است که با قلم نوقلمانی چون فرزانه مردی (کتاب شهید حسن باقری)، مریم برادران (کتاب شهید همت)، فاطمه غفاری، نفیسه ثبات و دیگر نویسندگان و شاعران جوان، دری را گشوده است که هرگز بسته نخواهد شد. و این فرهنگ آرمان شهری است که تا کَسی با عشق وارد آن نشود، درکی از آن نخواهد داشت.

راهی ست راه عشق که هیچش کناره نیست

آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست

حضور زنان در میدان نبرد و خط مقدم

زنان مسلمان ايرانی با الهام از تعاليم اسلامی با شجاعت و شهامت وصف ناشدنی، در صحنه های مختلفی حتی در ميدانهای رزم حضور يافتند. خواهران بسيج و سپاه خرمشهر از جمله زنانی بودند كه در منطقه عملياتی باقی ماندند و به كارهايی از جمله حفاظت از انبار مهمات و رساندن آن به رزمندگان اسلام، كندن سنگر، تهيه و طبخ غذا برای رزمندگان مشغول شدند. زنان غيور و شجاع ايراني گاه با دست خالی و يا چوبدستی مزدوران بعثی را به اسارت گرفتند. يك شيرزن سوسنگردی با چوبدستی خود چند سرباز عراقی را به اسارت گفت و قهرمان ديگری تعدادی از آنان را در يك اتاق محبوس كرد و به سربازن اسلام تحويل داد. آنان در شهرهاي مرزی دليرانه مقاومت كردند گويی ترس را از ياد برده بودند و فقط به حق مينديشيدند و بس.آنان آيينه تمام نمای ايثار و فداكاری و اسطوره های شهادت و شهامت بودند، فرار از دشمن برای ايشان مفهومي نداشت و بر اين عقيده بودند كه تا آخرين نفس نبايد پشت به دشمن كرد. شيرزنان سلحشور ايرانی خاطره مجاهدات و فداكاريهای زنان مجاهد صدر اسلام را زنده كردند آنان تا سرحد جانبازی و شهادت پيش ميرفتند و آرزوی شهادت داشتند.

زنان و به خصوص مادران، همسران، خواهران و دختران شهدا، جانبازان و اسرا، نقش به سزایی در ترویج ارزش‏ها و فرهنگ روزهای آتش و خون دارند. انتشار نامه‏ های خانواده رزمندگان در آن روزها، سخنرانی‏ها، مراسم یادبود و… همگی در بزرگداشت یاد آن روزها اثرگذار می‏باشند. کتاب «نامه‏ های فهیمه» که پس از فوت وی چاپ شد، یکی از هزاران نمونه‏ای است که موجب تشجیع و آسودگی خیال مردان از ناحیه زنان می‏شد. در قسمتی از این نامه‏ها می‏خوانیم:

«سلام مرا از این راه دور بپذیر؛ سلامی که از سینه‏ای برمی‏خیزد که دوری تو آن را سخت تنگ کرده. سلامی که از قلب مصیبت دیده ‏ام بیرون می آید و بر قلب مصیبت دیده‏ات می‏ نشیند؛ ولی بدان که امام صادق (علیه‏السلام) فرموده است: «اگر مؤمن پاداشی را که برای مصیبت‏ها دارد، بداند، آرزو می‏کند که او را با مقارض‏ها تکه تکه کنند…. »

«غلامرضا! خیلی دلمان برایت تنگ شده، ولی چه کنیم که اسلام را بیشتر و بیشتر از تو دوست داریم. چه کنیم که ما حسین (علیه‏السلام) را بیشتر از تو دوست داریم. چه کنیم که عشق حسین (علیه‏السلام) قبل از عشق تو در وجودمان نقش بسته است؛ چرا که اول چیزی که در ابتدای زندگی‏ مان چشیدیم، تربت پاک حسین (علیه‏السلام) بود… .»

گذشته از این، زنان در عرصه هنر و ادبیات نیز نقش آفرین بوده‏ اند. اشعار مرحومه سپیده کاشانی در سرودن حماسه رزم آوران معروف و بیاد ماندنی است. دیگران نیز همچون طاهره صفار زاده، سیمین دخت وحیدی، مهری حسینی و… در سرودن حماسه‏ها نقش به سزا داشته‏اند. مثنوی «کربلا در کربلا» از خانم مهری حسینی یکی از این نمونه‏هاست که داستان زندگی سرلشگر شهید مهدی زین‏ الدین را به تصویر می‏کشد.