مردم تشنه عدالت, تشنه مبارزه با فساد و تشنه تمسک به اصول انقلاب بودند, که وقتی دیدند یک نفر صادقانه این شعارها را سر دست گرفته و مطرح می کند, حول محور او جمع شدند؛ خود این نعمت بزرگی است که این تفکر به صورت یک گفتمان مسلط در جامعه درآمد و همچنان ادامه دارد و بعد از روی کار آمدن این دولت, بحمدالله تقویت هم شده است.
مردم به دولت اعتماد دارند؛ دولت, خود را جزو مردم و از جنس مردم می داند و می شمارد.
از لحاظ انعکاس بین المللی, کشور از یک عزت کم سابقه یا بی سابقه برخوردار است؛ ابهت نظام اسلامی, عظمت ملت ایران, رسایی و شفافیت اغراض و اهداف جمهوری اسلامی در دنیای اسلام, بیش از همیشه است؛ و حتی در دنیای غیرمسلمان, امروز عزت و ابهت ملت ما بسیار برجسته است و این را همه تصدیق می کنند و از نشانه ها و عکس العمل های خارجی اش هم این را می فهمیم.
نکته بعدی این است که این دولت به عنوان یک دولت «اصولگرا» شناخته شده و رفتار و تلاشی هم که تا مروز نشان داده و آنچه در عمل و قولش منعکس شده, هیمن اصولگرایی را نشان می دهد؛ که ان شاءالله خودِ همین برای کشور و شما برکاتی خواهد داشت.
روحیه تهاجم در مقابله ی با زورگویان بین المللی… این روحیه، روحیه ی خوبی است؛ روحیه ی انقلاب این است؛ این است که حقیقت را روشن و درخشان می کند.
گفتمان عمومی دولت اینهاست؛ به طور خلاصه: زنده کردن و بازسازی برخی خصوصیات جوهری انقلاب و منطق امام؛ و مقابله ی با کسانی که می خواستند این ارزش ها و این مفاهیم اساسی را منسوخ کنند، یا از بین ببرند، یا ادعا می کردند که منسوخ شده و از بین رفته؛ این چیز باارزشی است. این خصوصیت دوم و امتیاز دومی است که در این دولت هست. امتیاز سوم هم روحیه ی مردمی و خاکی این دولت است؛ این هم خیلی باارزش است؛ این را قدر بدانید. شما امتیازتان به تشخص ظاهری و شکل و قیافه نیست؛ امتیازتان به همین است که خودتان را با مردم هم سطح کنید، به شکل مردم و در میان مردم باشید, با مردم تماس بگیرید, با آنها انس پیدا کنید, از آنها بشنوید. یان امتیاز بزرگی است و در شما هست؛ آن را حفظ کنید و نگه دارید.
این وظیفه بنده هم هست, وظیفه همه هم هست. اگر چنانچه این خصوصیات را در مجموعه ی دولت کنونی قدردانی نکنیم و تشکر نکنیم, طبعاً خدا را خوش نمی آید. خدای متعال دوست دارد که از کارهای خوب افراد تشکر بشود, قدردانی بشود و سپاسگزاری بشود. وظیفه بنده هم این است که قدردانی کنم و به خاطر همین خصوصیات, از دولت حمایت کنم.
آدم متأسفانه می بیند چیزهایی که به نام انتقاد از دولت و نقادی دولت, امروز گفته می شود, شکل همین تخریب را دارد: یعنی انکار امتیازات, قبول نکردن برجستگی ها و کارهای خوب, و درشت کردن و برجسته کردن ضعف ها. خب بله, ضعف هست. هر دولتی بالاخره ضعف دارد؛ انسان ها ضعف دارند دیگر؛ ضعف ها را بگویند, قوّت ها را منصفانه پهلوی همدیگر قرار بدهند؛ آن وقت می شود جمع بندی کرد. نه اینکه بیایند یکسره بنا کنند به بدگویی کردن و انکار کردن همه خصوصیات.
ما امروز در مقابله با استکبار, در سیاست خارجی زبانمان زبان طلبکاری, عزت, اقتدار معنوی و اقتدار ملی است؛ آن وقت بعضی بیایند همین را به عنوان نقطه ضعف وانمود کنند که نه آقا! شما کاری کرده اید که فلان دولت ها از شما خوششان نیاید. خب, معلوم است که خوششان نمی آید. فلان دولت ها آن وقتی خوششان می آید که انسان تملق آنها را بگوید و حرف های آنها را به عنوان حرف های برتر ذکر بکند؛ خودش را کوچک کند و از حرف های خودش و حرف های انقلاب عقب نشینی کند؛ آن وقت آنها خیلی خوششان می آید.
انتقاد خوب است, تخریب بد است؛ انتقاد خدمت است, تخریب خیانت است؛ نه خیانت به دولت, بلکه خیانت به نظام و خیانت به کشور است. نباید تخریب بکنند, انتقاد بکنند.
یک مسئله که همه ملت ایران باید به آن توجه داشته باشند, مسئله انتخاباتی است که در پیش رو داریم.
در این انتخابات, با شور تمام و با بصیرت کامل شرکت کنید.
