زندگی بی مهدی (عجل الله تعالی فرجه) زندگی باغمهاست……….

 دیوارهای ظالم بی محابا بالا نخواهد رفت!

می دانیم اگر بیایی، آفتابی که از مشرق کهکشان ولایت  طلوع خواهد کرد ، پایانی خواهد بود برقرن هاظلمت و تباهی انسانها!

می دانیم اگر بیایی، آیین بندگی خدای مهربان، جهانی خواهد شدودنیا ازستم ووبی عدالتی وظلم پاکسازی!

زمین، سخت تشنه تنفس در هوای صبحگاهی حضور توست.

عدالت، تورافریاد می زندوعطوفت تورااستغاثه می کند.این آرزوی هرکیش وآیین استکه حقیقت پشت ابر چشم ها رابه جمال خود روشن کند تاشعله های آتش درون باخنکای ظهور خاموش شود.

  زمین منتظر قدوم آسمانی توست،سرگشته خیال تو….

   ….بیا وقدوم برصحن نگاهمان بگذار…..

وظایف منتظران مصلح کل، چیزی جز همان “رنگ الهی داشتن” نیست که به برکت انتظار درجای جای زندگی فردی وجمعی آنها جلوه گر میشود.

بااین نگاه ، دیگر آن وظایف ذبردوش ما- منتظران - سنگینی نخواهد داشت؛ بلکه جریان شیرینی که به همه زوایای زندگی مامعنا ومفهومی زیبا بخشیده است، به شمار می آید.

براستی اگر فرمانروای مهربانی وامیر کاروان مهرورزی ،تورا به عنوان سربازی شایسته برای خیمه ایمان خواسته باشد وحضور ترا درسنگر حق ، انتظار کشد چگونه خواهی بود؟

“انتظار” جریان مبارکی است که درتمام مویرگهای حیات فردواجتماع جاری است ودرهمه عرصه های زندگی ،رنگ الهی به انسان وحیات او میبخشد.وچه رنگی ازرنگ الهی بهتروماندگارتر؟!

قرآن کریم می فرماید:

(…صبغه الله ومن احسن من الله صبغه….؛ رنگ الهی بگیرید وچه چیز بهتر از رنگ الهی داشتن نیکوتراست ؟)

ازجمله مراحل غیبت که شیعیان را دراین مرحله آماده می سازد سخن از غیبت آن بزرگوار وضرورت ایشان ، است که درگفتار پیامبر اکرم وامامن معصوم مطرح شد. این اقدام سبب آشنایی  شیعیان با پدیده غیبت  ولزوم آن ونیز چگونگی حوادث وفتنه های غیبت شد. تا به سبب غیبت امام (علیه السلام) به انحراف نگرایند.

اقدام مفید دیگر برای زمینه سازی غیبت، شیوه ارتباط امام هادی وامام عسگری (علیهم السلام) با شیعیان بود که درقالبی جدید وبه شکل محدودتری انجام گرفت.

امام بزرگوار درآستانه غیبت به پیروان مکتب اهل بیت آموختندکه دربسیاری ازنیازهای مادی ومعنوی ، مجبور به شرفیابی امام حاضر وظاهر نیستند،بلکه می توانند به وکلای امامان (علیهم السلام) به وظایف خود عمل کنندبه شرطی که “نهادوکالت” به وسیله امامن تاسیس شده ودر میان شیعیان شناخته شده بودوشیعیان به این سازمان اعتماد کافی داشتند.