سخنان حضرت زهرا (س) برای زنان عبادت کننده

اولین اثر خطابه حضرت زهرا (سلام الله علیها) آن بود که زنان مهاجر و انصار بعد از مدتی که هیچ یادی از یادگار پیامبر (صلی الله علیه وآه وسلم) نکرده بودند به عیادت حضرت آمدند و گفتند:ای دختر پیامبر حالتان چطور است . حضرت فرمود:از دنیایی که من با شما باشم متنفرم و آن را رها کرده ام و نسبت به مردان شما غضبناکم . آنگاه از آنان پرسید: از علی چه چیزی را نپسندیده اید . اگر خلافت را به دست او سپرده بودند به بهترین وجهی آن را اداره می کرد و برکات آسمان و زمین بر آنان نازل می شد سپس فرمود :هم اکنون فتنه باردار شده است و پس از زمان کوتاهی ثمره اش ظاهر می شود و ازآن خون و سم کشنده می دوشند . زنان عیادت کننده فرمایشات  حضرت زهرا (سلام الله علیها)   را برای مردان خود بازگو کردند . پیرو آن عده ای از بزرگان مهاجرین و انصار بعنوان عذر خواهی نزد حضرت آمدند و به خیال خود عذری تراشیدند و گفتند :ای سیده النساء اگر علی قبل از بیعت این مسئله را یادآور می شد سراغ دیگری نمی رفتیم . حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمود: از من دور شوید که بها بهانه های بیهوده تان عذر شما پذیرفته نیست و با کوتاهی شما جای هیچ سخنی باقی نمانده است .

امیرالمؤمنین علیه السلام هنگام غصب فدک نامه بسیار تندی به مضامین عالی و کلمات کوبنده خطاب به غاصبین نوشت. در آن نامه آمده است: اینان کارشان به اینجا کشیده که میراث پاکان‏ نیکوکار را قسمت کرده‏اند و با غصب کردن هدیه رسول خدابه دخترش، گناه سنگینی را متحمل گشته‏اند.

گویا من می‏بینم که در گمراهی در حرکتید همانطور که شتر برای آسیاب با چشم بسته به دور خود می‏گردد، به خدا قسم اگر اجازه می‏داشتم سرهای شما را همانند درو کردن گندم از بدن‏هایتان جدا می‏کردم و آنچنان جمجمه‏های شجاعان شما را از جا می‏کندم که چشمان شما از شدت گریه و زاری مجروح گرداند و به وحشت بیفتید از زمانی که مرا شناخته‏اید من هلاک ‏کننده و نابود کننده لشگرها بوده‏ام؛ شادابی‏های شما را به باد می‏دادم و آشوب‏های شما را می‏ خواباندم.

وقتی که من شجاعانی را که شمشیرشان را می‏ چرخاندند و مبارز می‏ طلبیدند، سر از بدنشان می‏ کندم، شما در خانه ‏هایتان معتکف بودید.
به خدا قسم اگر بگویم آنچه را که خداوند درباره شما فرموده است دنده ‏هایتان در پهلوهایتان فرو می‏رود، چه کنم اگر حرف بزنم میگویید علی حسودی می‏کند! اگر ساکت شوم میگویید علی از مرگ ترسید.

هیهات، هیهات، من خودم برای دشمنان، مرگ می‏ آورم و بدون هراس در شب ساکت، خود را در کام مرگ می‏ اندازم من با خود دو شمشیر سنگین و دو نیزه بلنده برداشته‏ ام و پرچم‏های کفر را سرنگون کرده ‏ام و ناراحتی‏ها را از صورت نازنین رسول خدا که بهترین خلائق است زدوده‏ ام.                              

هان که به خدا قسم پسر ابیطالب به مرگ انس بیشتری دارد از بچه به سینه مادرش، زنان همچون بچه ‏مرده‏ ها برای شما بگریند اگر من آیاتی را که درباره شما نازل شده بگویم مانند طنابی که در چاه بلندی آویزان باشد، به خود می‏ لرزید و از خانه‏ هایتان پا به فرار می ‏گذارید. ولی من غضب خود را آسان می‏ گیرم و خشم خود را فرو می‏ خورم تا خدای خود را ملاقات کنم، با دستی شکسته، بی‏ بهره از لذتهائی که شما می‏ برید و سفره‏ای خالی از نان‏هایی که شما می‏ خورید.

دنیای شما در نظر من چیزی نیست مگر مانند ابری که بالا می‏ آید و سپس غلیظ می گردد و هنوز بارشی نداشته، از هم پاره شده، آسمان روشن می‏ گردد.
آرام باشید که به زودی غبار غفلت زدوده می‏ شود و نتایج اعمال خود را که بسیار هم تلخ است ببینید. . . و کافی است خداوند برای قضاوت و رسول خدا برای دشمنی با شما و قیامت برای ایستادن و جواب دادن. . .
سلام بر آنکس که پیرو هدایت است.

یکی از مهمترین حرکتها واتفاقات عظیم تاریخ اسلام “حماسه جاودانه عاشورا"است وبه جد عاشورا تنهاصحنه ای است  که درآن زن درمتن ونه درحاشیه قراردارد.چه کسی می تواند نقش زینب علیهما السلام وزنان دختران امام حسین علیه السلام رانادیده بگیرد؟آیا حضور آنها سبب پررنگ شدن وماندگاری قیام عاشورا نبود؟این گزارشگران وپیام آوران شیردل بودند که اصل قیام ،حقانیت ومظلومیت حسینیان رازنده نگه داشتند تاآنجا که حضرت زینب همچون ستاره ای درآسمان سرخ کربلا می درخشید ونور پرفروغ اوچشم هربیننده ای رابدنبال خود کشید .

امام حسین  علیه السلام درحادثه عاشورا به صراحت می فرماید:نه ذلت میذیرم ونه ازمیدان کارزار ونبرد فرار می کنم:((لاوالله لا اعطیکم بیدی اعطاء الذلیل ولا افر فرار العبید؛ من هرگز دست ذلت به شما نمی دهم ومانند بردگان فرار نمی کنم).  ( ارشادص 235)                                                                                         

                     مرا عارآید ازاین زندگی                                           که سالار باشم کنم زندگی

کاش آن روز صبح بیدار نمی شد…..