پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم  در این باره می فرماید:

«اگر شخصی درختی بکارد یا مزرعه ای را به زیر کشت ببرد و

انسان ها، حیوانات یا پرندگان از آن بخورند، این کار صدقه ای از

طرف آن شخص شمرده می شود». نیز در روایتی معتبر از یکی

معصومین (ع) منقول است که: “حتی اگر دیدید قیامت بر پا شد

و شما مشغول کاشتن درختی بودید، ازاین عمل نیک خود دست

برندارید". و این نشانگر تاکید و توصیه اولیای اسلام به حفظ و حراست

از درختان و اهمیت دادن به درختکاری است.

 بسم رب المهدی

برخي به غلط تصور مي كنند كه حضرت بقية الله(عليه السلام) در دوران غيبت در مكاني خوش آب و هوا،زير درختي پر ميوه ودر كنار نهري خروشان!روزگار را به خوشي و آسايش مي گذرانند و غمي بر دل و دردي بر سينه ندارند و همانند ما دست بر روي دست گذاشته اند تا زماني كه خداوند اجازه ظهور به ايشان عطا فرمايند،كه واقعيت جز اين است و در روایاتی آمده است که آن حضرت در بیابان های گرم و سوزان زندگی می کنند….

امير المؤمنين حضرت علي(عليه السلام)به اصبغ بن نباته فرمودند:

“امام"عهده دار اين امر(حضرت مهدي عليه السلام)همان رانده، آواره ،

بی كس و تنهاست.                                                                      

                                                                                                (( بحارالنوار،ج51،ص120))

دوران غيبت،دوران غربت امام است.دوران مظلمويت،انزوا،تنهايي،دل شكستگي و گريه هاي طولاني اوست.دوراني است كه آن حضرت بايد از شهرها فاصله بگيرد ودر مكان هاي پنهان دور از ظالمان زندگي كند.صاحب زمان و مالك زمين است،امّا بايدبه طور ناشناس در ميان مردم رفت و آمد كند.

دوازده قرن است كه هر صبح و شام،طلوع و غروب خورشيد را نظاره مي كند.صدها سال است كه بي صبرانه منتظر بيداري انسان ها به ويژه شيعيان و صدور فرمان الهي ظهور است.تعجب اينجاست كه چرا بشر اورا نمي خواهد؟چرا شيعيانش آن گونه كه بايد يادش نمي كنند و براي ظهورش دعا نمي كنند!؟

                              برای سلامتی آقا امام زمان صلوات

                                                 اَللّهُــــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــــکَ الفَـــــرَج

                    “  نامه امیرالمومنین علی (ع) به ابوبکر درباره ی غصب فدک”

در حالی که غاصبین مشغول قدرت نمایی بودند امیرالمومنین نامه ای با مضامین عالی برای ابوبکر نوشت . این نامه را هنگامی که حضرت نوشت که ابوبکر پس از تثبیت فدک بر فرار با اضهار قدرت سخنان ناروایی نسبت به مقام شامخ ولایت برزبان راند .

“فرازهایی از نامه ی حضرت علی (ع)چنین بود”

میراث پاکان ابرار را برای خود قسمت کردند و با غضب بخشوده ی سنگینی و زر و بال آن را بر خود خریدند تا آنجا که مرا می شناسید هلاک کننده ی لشگرها و نابود کنندهی جنگجویان و از بین برنده ی بزرگانتان و خاموش کننده ی غائله هاتان و قاتل شجاعانتان بوده ام . در زمانهایی که شما در خانه هایتان نشسته بودید . نخواستید خلافت و نبوت درما باشد چرا که کینه های بدر و خونهای احد را به یاد آوردم . منم آنگاه زنگار ناراحتی ها را از روی بهترین خلایق یعنی (پیامبر(ص)) می زدودم . آرام باشید به زودی گرد و غبار می نشیند و ثمره ی کار خود را تلخ می یابید و با ثمره ی کاشته ی دست خود را میو ه ای کشنده و سمی قاتل خواهید یافت . خداوند بر قضاوت ما و پیامبران بعنوان خصم شما و قیامت برای محل مخاصمه کافی است .

“سخنرانی ابوبکر درباره ی توافق مردم بر غصب فدک”

وقتی ابوبکر نامه ی علی (ع) را خواند وحشت و رعب شدیدی او را گرفت و گفت عجب است چه جراتی نسبت به من دارد که دیگری ندارد . سپس دستور داد تا مردم جمع شوند و برایشان سخنرانی کند و ضمن آن اقدامات خود را به اتفاق و توافق مردم نسبت داد و چنین گفت : ای مهاجرین و انصار می دانید که من درباره ی باغهای فدک بعد از پیامبربا شما مشورت کردم و شما گفتید پیامبران ارث نمی گذارند و این اموال فدک باید به غنیمت ها اضافه شود . و ما هم این نظر را به اجرا گذاشتیم ولی مدعی آن این مطلب را نمی پذیرد واین مدعی فدک است که می ترساند و تهدید می کند .   و به جان پیامبرش قسم یاد می کند که آ« را با خون کشنده ببالاید . بعد ابوبکر ادامه داد و گفت :  به خدا قسم من خلافت را باز پس دادم ولی مورد قبول واقع نشد . همه ی این ها برای احتراز از کراهت فرزند ابوطالب و فرار از درگیری با او بود.مرا با فرزند ابوطالب چه کار است . آیا کسی با او به منازعه پرداخته که بر او غالب شود؟

پس از این سخنرانی عمر که احساس ضعف در سخنان ابوبکر را به خوبی متوجه شد ه بود در مجلس مشورت به او گفت : تو فقط اینگونه سخن می گویی . سبحان الله . چه قلب وحشت زده ای پیدا کرده ای و نفست بی تحمل شده است .من گردنهای عرب برای تو خم کرده ام و حکومت و شورای را تثبیت نمودم . اگر چنین نبود پسرل ابوطالب استخوانهایت را آرد می کرد . خدا را شکر کن که مم درکنار تو هستم . ابوبکر گفت : ای عمر تورا به خدا سوگند می دهم که مرا از مغلطه ها و مانع سازی های خود رها کن . به خدا قسم که اگر او بخواهد من وتو را بکشد با دست چپش می کشد و نیاز به دست راست ندارد .

سخنان حضرت زهرا (س) برای زنان عبادت کننده

اولین اثر خطابه حضرت زهرا (سلام الله علیها) آن بود که زنان مهاجر و انصار بعد از مدتی که هیچ یادی از یادگار پیامبر (صلی الله علیه وآه وسلم) نکرده بودند به عیادت حضرت آمدند و گفتند:ای دختر پیامبر حالتان چطور است . حضرت فرمود:از دنیایی که من با شما باشم متنفرم و آن را رها کرده ام و نسبت به مردان شما غضبناکم . آنگاه از آنان پرسید: از علی چه چیزی را نپسندیده اید . اگر خلافت را به دست او سپرده بودند به بهترین وجهی آن را اداره می کرد و برکات آسمان و زمین بر آنان نازل می شد سپس فرمود :هم اکنون فتنه باردار شده است و پس از زمان کوتاهی ثمره اش ظاهر می شود و ازآن خون و سم کشنده می دوشند . زنان عیادت کننده فرمایشات  حضرت زهرا (سلام الله علیها)   را برای مردان خود بازگو کردند . پیرو آن عده ای از بزرگان مهاجرین و انصار بعنوان عذر خواهی نزد حضرت آمدند و به خیال خود عذری تراشیدند و گفتند :ای سیده النساء اگر علی قبل از بیعت این مسئله را یادآور می شد سراغ دیگری نمی رفتیم . حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمود: از من دور شوید که بها بهانه های بیهوده تان عذر شما پذیرفته نیست و با کوتاهی شما جای هیچ سخنی باقی نمانده است .

امیرالمؤمنین علیه السلام هنگام غصب فدک نامه بسیار تندی به مضامین عالی و کلمات کوبنده خطاب به غاصبین نوشت. در آن نامه آمده است: اینان کارشان به اینجا کشیده که میراث پاکان‏ نیکوکار را قسمت کرده‏اند و با غصب کردن هدیه رسول خدابه دخترش، گناه سنگینی را متحمل گشته‏اند.

گویا من می‏بینم که در گمراهی در حرکتید همانطور که شتر برای آسیاب با چشم بسته به دور خود می‏گردد، به خدا قسم اگر اجازه می‏داشتم سرهای شما را همانند درو کردن گندم از بدن‏هایتان جدا می‏کردم و آنچنان جمجمه‏های شجاعان شما را از جا می‏کندم که چشمان شما از شدت گریه و زاری مجروح گرداند و به وحشت بیفتید از زمانی که مرا شناخته‏اید من هلاک ‏کننده و نابود کننده لشگرها بوده‏ام؛ شادابی‏های شما را به باد می‏دادم و آشوب‏های شما را می‏ خواباندم.

وقتی که من شجاعانی را که شمشیرشان را می‏ چرخاندند و مبارز می‏ طلبیدند، سر از بدنشان می‏ کندم، شما در خانه ‏هایتان معتکف بودید.
به خدا قسم اگر بگویم آنچه را که خداوند درباره شما فرموده است دنده ‏هایتان در پهلوهایتان فرو می‏رود، چه کنم اگر حرف بزنم میگویید علی حسودی می‏کند! اگر ساکت شوم میگویید علی از مرگ ترسید.

هیهات، هیهات، من خودم برای دشمنان، مرگ می‏ آورم و بدون هراس در شب ساکت، خود را در کام مرگ می‏ اندازم من با خود دو شمشیر سنگین و دو نیزه بلنده برداشته‏ ام و پرچم‏های کفر را سرنگون کرده ‏ام و ناراحتی‏ها را از صورت نازنین رسول خدا که بهترین خلائق است زدوده‏ ام.                              

هان که به خدا قسم پسر ابیطالب به مرگ انس بیشتری دارد از بچه به سینه مادرش، زنان همچون بچه ‏مرده‏ ها برای شما بگریند اگر من آیاتی را که درباره شما نازل شده بگویم مانند طنابی که در چاه بلندی آویزان باشد، به خود می‏ لرزید و از خانه‏ هایتان پا به فرار می ‏گذارید. ولی من غضب خود را آسان می‏ گیرم و خشم خود را فرو می‏ خورم تا خدای خود را ملاقات کنم، با دستی شکسته، بی‏ بهره از لذتهائی که شما می‏ برید و سفره‏ای خالی از نان‏هایی که شما می‏ خورید.

دنیای شما در نظر من چیزی نیست مگر مانند ابری که بالا می‏ آید و سپس غلیظ می گردد و هنوز بارشی نداشته، از هم پاره شده، آسمان روشن می‏ گردد.
آرام باشید که به زودی غبار غفلت زدوده می‏ شود و نتایج اعمال خود را که بسیار هم تلخ است ببینید. . . و کافی است خداوند برای قضاوت و رسول خدا برای دشمنی با شما و قیامت برای ایستادن و جواب دادن. . .
سلام بر آنکس که پیرو هدایت است.