اصل انتظار فرج ازیک اصل کلی اسلامی وقرآنی استنتاج میشود وآن اصل “حرمت یاس ازروح الله “

است. مردم مومن به عنایات الهی ، هرگز ودر هیچ شرایطی امید خویش رااز دست نمی دهند. وتسلیم

یاس وناامیدی وبیهوده گرایی نمی گردد.چیزی که هست این انتظار فرج واین عدم یاس از روح الله درمورد یک عنایت عمومی وبشری است نه شخصی یاگروهی وبه علاوه ، توام است با نویدهای خاص و

مشخص  که به آن قطعیت داده است .

براین اساس یک مسلمان واقعی وظیفه دارد اولا خود منتظر وامیدوار باشد ودرمرحله دوم بادمیدن روح انتظار وامیدواری در کالبد خانواده وجامعه خویش ، افیون یاس وناامیدی  را ازبین ببرد. وناگفته پیداست منتظر شدن ومنتظر پروری امری است که جزبا معرفت امام  وفراهم آوری زمینه ظهورش میسر نخواهد شد.