یکی از واژه های مهم و پرکاربردی که در قرآن کریم به کار رفته است واژه ی” حب “می باشد،این واژه در دوره جاهلی به معنای عشق و دلدادگی نسبت به دلدادها و محبوبه ها خلاصه می شد؛اماو مشتقات آن رخ داد به طوری که در قرآن کریم دایره ی معنایی ” حب “باورود اسلام تغییر بنیادینی در مفاهیماین واژه بامفهوم مستفاد از آن در دوره جاهلی ،تغییر اساسی یافت، و در معنای شناسی قرآن کریم واژه حب ،ازحب و عشق زمینی به حب الهی و محبت چند سویه خدا انسان تغییر جهت داده است.در قرآن کریم آیاتی -آمده است که دلالت بر حب بندگان نسبت به خدا و اطاعت بندگان از رسول او و حب و بخشش الهی برقراراست.در آیاتی به رابطه حب ،ایمان و عمل اشاره شده است چرا که محبت مومن از عقل،علم،معرفت واعتقادات وی سرچشمه می گیرد.همچنین تعدادی دیگر از آیات الهی به بعد اجتماعی حب , حب نسبت به مادیات و دنیا دوستی و حب به خود پرداخته است. بنابراین براساس آیات قرآن می توان گفت که حب، میل ورغبت محب به محبوب است که می تواند ابعاد مختلفی از جمله فردی و اجتماعی و سطوح مختلفی از جمله دنیوی و ملکوتی یا حقیقی داشته باشد،که خداوند اولین محب و حقیقی ترین محبوب است که همه ی مخلوقات را دوست می دارد؛و انسانی که تنها حب خدا را در دل داردو دنیارامزرعه ای برای آخرت خود می نگرداز آرامش و رضایت قلبی و روحی قوی برخوردار است.