معتکفدر مهمانسرای خدای کریم حضور می یابد وبه زیارت اونائل می شود کدام همنشین ومونسی گرامی تر از رب الانواع؟

معتکف به رازونیاز بامحبوب خویش روی میآورد وزبان به ذکرواستفار می گشاید وچشم برلذتهای دنیا می بنددتاشاید لذت رضایت محبوب خویش را بچشد ومطمئن است که از خانه کریمی چون او ناامید برنخواهد گشت.آری مسافر کوی دوست به ندای (ارجعی الی ربک) لبیک گفته وبزودی به مقام رضایت خدایش خواهد رسید.اونیز از خداراضی خواهد شد وبه خود خوهدبالید که اورا خشنود ساخته است.

براستی آیا برای عاشقی لذتی بالاتر از خشنودی معشوق یافت میشود؟