امام حسین  علیه السلام درحادثه عاشورا به صراحت می فرماید:نه ذلت میذیرم ونه ازمیدان کارزار ونبرد فرار می کنم:((لاوالله لا اعطیکم بیدی اعطاء الذلیل ولا افر فرار العبید؛ من هرگز دست ذلت به شما نمی دهم ومانند بردگان فرار نمی کنم).  ( ارشادص 235)                                                                                         

                     مرا عارآید ازاین زندگی                                           که سالار باشم کنم زندگی

کاش آن روز صبح بیدار نمی شد…..

کسانی می توانند همراهی حسین علیه السلام راآرزو کنندوتمنای (یالیتنی کنت معکم فافوزفوزاعظیما) نمایندکه دردوره غیبت وظهور، به وظایف خویش جامعه عمل بپوشانند. آنکه (هل من ناصر) مهدی عجل الله تعالی وفرجه شریف را پاسخ می گوید، اگر درکربلا هم بود، ندای حسین علیه السلام رالبیک می گفت.

امروز بی طرفی وغافل ازخودوزمان خویش بودن، حسینی بودن ومهدوی بودن نیست.دراین میان وظیفه اندیشمندان ،محققان،مبلغان وتمام مشتاقان فرهنگ حسینی است که زمینه سازان ظهور فرزندش باشند؛ امید که چنین باشد.