یکی از واژه های مهم و پرکاربردی که در قرآن کریم به کار رفته است واژه ی” حب “می باشد،این واژه در دوره جاهلی به معنای عشق و دلدادگی نسبت به دلدادها و محبوبه ها خلاصه می شد؛اماو مشتقات آن رخ داد به طوری که در قرآن کریم دایره ی معنایی ” حب “باورود اسلام تغییر بنیادینی در مفاهیماین واژه بامفهوم مستفاد از آن در دوره جاهلی ،تغییر اساسی یافت، و در معنای شناسی قرآن کریم واژه حب ،ازحب و عشق زمینی به حب الهی و محبت چند سویه خدا انسان تغییر جهت داده است.در قرآن کریم آیاتی -آمده است که دلالت بر حب بندگان نسبت به خدا و اطاعت بندگان از رسول او و حب و بخشش الهی برقراراست.در آیاتی به رابطه حب ،ایمان و عمل اشاره شده است چرا که محبت مومن از عقل،علم،معرفت واعتقادات وی سرچشمه می گیرد.همچنین تعدادی دیگر از آیات الهی به بعد اجتماعی حب , حب نسبت به مادیات و دنیا دوستی و حب به خود پرداخته است. بنابراین براساس آیات قرآن می توان گفت که حب، میل ورغبت محب به محبوب است که می تواند ابعاد مختلفی از جمله فردی و اجتماعی و سطوح مختلفی از جمله دنیوی و ملکوتی یا حقیقی داشته باشد،که خداوند اولین محب و حقیقی ترین محبوب است که همه ی مخلوقات را دوست می دارد؛و انسانی که تنها حب خدا را در دل داردو دنیارامزرعه ای برای آخرت خود می نگرداز آرامش و رضایت قلبی و روحی قوی برخوردار است.

از انس نقل شده است:هنگامی که ازخاکسپاری پیکر مطهر رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم فراغت یافتیم من نزد فاطمه زهرا سلام الله علیها رفتم تاچشمش به من افتاد فرمود:"چگونه دلتان راضی شدکه برچهره مبارک رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم خاک بریزید؟ ” سپس به گریه افتاد.

امام صادق علیه السلام فرمود:"حال مادرمان، فاطمه زهرا سلام الله علیها براثراندوه بسیار به وخامت گرایید .تنهالبخنداوپس ازرحلت پدربزرگوارش هنگامی بود که دربستر شهادت باپوشیدن لباس آخرت ،نگاهی به اسماء بنت عمیس کردولبخندی زدوبه تابوتی که برای حمل جنازه اش پیش ازوفات وی ساخته شده بود،نگریست وفرمود:"شمابافراهم کردن این تابوت بدن مرا پوشاندید؛خداوند لغزشهای شمارا بپوشاند.”