ای بهارجاودان

بازهم سکوت شب،بازهم ستاره ها                

کوچه کوچه پرشده بوی عطــرآفتاب

دردل سیاه شب پرشده صدای نور  

میشود چه بیقرار حسنش (ع) گل بتول

می شود پرنده ای می زنــد دوباره پر                      

لحظه ای به مادرش می کند نگاه تر

می رود به آسمان دستهای مادرش،                     

میتپد چه شادمان قلب پاک وساده اش

اوبرای غیــر خود می کند دعــاورا                          

تاکه شــادمان شودآن خدای بی نیاز

درمیان ظلم شب خانه اش چه روشن است           

جمله ی فرشتگان گشته انداسیرومست

ازصدای گریــه اش نخل هاخمیده اند                      

ماه وابروآسمان گشته اند پریده رنگ

ای گل امیدویاس ای بهار جــاودان                      

گوشه ای زقلب تو جایی هست برای ما؟

ای بهار جاودان

باز هم سکوت شب ، باز هم ستاره ها کوچه کوچه پر شده  بوی عطر آفتاب        

دردل سیاه شب  پر شده صدای نور می شود چه بی قرار حسنش (ع) ، گل بتول

می شود پرنده ای می زند دوباره پر لحظه ای به مادرش می کند نگاه تر

میرود به آسمان دستهای مادرش  می تپد چه شادمان قلب پاک وساده اش

توآن سیمرغ بی نام ونشانی            

                                            که درموج فضا بی آشیانی   

یاوجیهه عندالله اشفعی لنا عندالله                

نامت گل ، نشانت گل آذین،یادت گلاب،وغرو بت گلگون.

گلی با هجده گلبرگ بی مثال، خوشا به حال هجده بهاری که باتوشکفتندوهجده تابستانی که به بار

نشستند،هجده خزانی که بربادرفته وهجده زمستانی که کفن پوشیدند…….

  ای لاله!که داغ باغبان داری                                               ای سرو!که قـــــامت کمان داری

درفصل بهارعــــمر،چون پاییز                                             ازچیست که این همه خزان داری؟

ازآن دم که آب،مهریه تو شد،سفینه اهل بیت (سلام الله علیها) به جریان افتاد.

                                           ********************************